Grupa Azoty Kędzierzyn opublikowała wyniki finansowe za 2024 rok

Są to na ogół sp. z o. o. prawników! Ciężki kawałek chleba! To głównie z tego powodu, że księgi wieczyste są prowadzone w sądach. A tam jeżeli chodzi o dokumentację i jej (te) aktualizcje: pośpiechu nie nie ma. Niestety! Bardzo łatwo sprzedający nieruchomość, nieuczciwy klient może oszukać nieświadomego notariusza (który stan księgi sprawdza na bieżąco) i jego kupującego ją klienta, bez zamiaru notariusza, właśnie tylko dlatego! Miałem, niestety, takie przykre doświadczenie. Sprzedający oszukał i mnie, i notariusza. Mamy obydwaj z tym teraz, już drugi rok, mnóstwo kłopotów. Prawo - prawem A życie - życie - życiem!! Ciężki i odpowiedzialny zawód!

Czy notariusz to przedsiębiorca? W znaczeniu prawnym: prawa unijnego czy w znaczeniu ekonomicznym? SKĄD SIĘ WZIĘŁO TO GADANIE, ŻE NOTARIUSZ TO PRZEDSIĘBIORCA I CO ONO TAK NAPRAWDĘ OZNACZA? (PLURALIZM KONSTYTUCYJNY W UNII EUROPEJSKIEJ) CZY NOTARIUSZ JEST NASTAWIONY NA ZYSK, CZY DOKONUJĄC CZYNNOŚCI KIERUJE SIĘ INTERESEM INDYWIDUALNYM (ROZRACHUNKIEM EKONOMICZNYM) CZY INTERESEM PUBLICZNYM (BEZPIECZEŃSTWEM PRAWNYM OBYWATELI, REALIZACJĄ PRAWA DO OCHRONY PRAWNEJ - ART. 45 UST. 1 KONSTYTUCJI RP, ART. 6 EKPC, TYTUŁ VI KARTY PRAW PODSTAWOWYCH UNII EUROPEJSKIEJ) "Nie chciałam skorzystać z przekazanego mi zaproszenia do omówienia sprawy przy kawie, do czasu uzyskania stanowiska środowiska notarialnego. Chciałabym, aby w Polsce dostrzegano różnicę między zawodem zaufania publicznego i prawnikiem typu consigliere. Dlatego zadaję uporczywie moje pytania." prawo gazetaprawna pl artykuly 894589 ewa letowska lex est quod notamus Notariusz jest przedsiębiorcą - ale nie z uwagi na art. 43[1] KC, tylko z uwagi na art. 11 pkt 1 pr. o not. (por. orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości: TS 2/74; C-53/08). "Na tym tle pojawia się pytanie o możliwość stosowania art. 51 akapit pierwszy TFUE do notariuszy i komorników sądowych. Co się tyczy tych ostatnich, raczej nie powinno ulegać wątpliwości, że ich uprawnienia w znacznej mierze związane są z wykonywaniem władzy publicznej. Komornik jest bowiem uprawniony do stosowania przymusu państwowego w celu egzekwowania orzeczeń sądowych. Tym samym dostęp do zawodu komornika może być ograniczony do obywateli polskich na podstawie powołanego wyżej przepisu. Zdecydowanie bardziej problematyczna jawi się kwalifikacja notariuszy. W poszczególnych państwach członkowskich Unii Europejskiej przyjmowane są bardzo różne modele notariatu, jednak – w pewnym uproszczeniu – są one ukształtowane zasadniczo według dwóch paradygmatów – kontynentalnego (łacińskiego, civil law) i anglosaskiego (common law) [A. Składzień, Swobody rynku wewnętrznego Unii Europejskiej a podejmowanie i wykonywanie zawodu notariusza w Polsce, Przegląd Prawa Publicznego 2012, nr 4, s. 42.]. Różnica dotyczy w szczególności kompetencji notariuszy. W modelu kontynentalnym notariuszom przyznaje się uprawnienia do wykonywania funkcji publicznych oraz sporządzania aktów urzędowych, natomiast w modelu właściwym dla systemów common law rola notariuszy sprowadza się w istocie do poświadczania wiarygodności dokumentów. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości podział ten nie odgrywa jednak żadnej roli. Trybunał akcentuje bowiem konieczność szczegółowej analizy zakresu uprawnień notariuszy. W serii wyroków z dnia 24 maja 20211 r. Trybunał stwierdził, że notariusze w Austrii [Wyrok TSUE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie C-53/08 European Commission v. Republic of Austria, ECLI:EU:C:2011:338.], Belgii [Wyrok TSUE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie C-47/08 European Commission v. Kingdom of Belgium, ECLI:EU:C:2011:334.], we Francji [Wyrok TSUE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie C-50/08 European Commission v. French Republic, ECLI:EU:C:2011:335.], w Grecji [Wyrok TSUE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie C-61/08 European Commission v. Hellenic Republic, ECLI:EU:C:2011:340.], Luksemburgu [Wyrok TSUE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie C-51/08 European Commission v. Grand Duchy of Luxembourg, ECLI:EU:C:2011:336.] oraz Niemczech [Wyrok TSUE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie C-54/08 European Commission v. Federal Republic of Germany, ECLI:EU:C:2011:339.] nie wykonują władzy publicznej, a w konsekwencji niedopuszczalne jest ograniczenie w tych państwach dostępu do zawodu notariusza dla obywateli innych państw członkowskich. Podobne stanowisko Trybunał zajął w odniesieniu do notariatu na Łotwie [Wyrok TSUE z dnia 10 września 2015 r. w sprawie C-151/14 European Commission v. Republic of Latvia, ECLI:EU:C:2015:577.] i Węgrzech [Wyrok TSUE z dnia 1 lutego 2017 r. w sprawie C-392/15 European Commission v. Hungary, ECLI:EU:C:2017:73.]. W powołanych wyżej wyrokach Trybunał podkreślił, że czynności wykonywane w ramach różnych zawodów regulowanych często są podporządkowane celowi leżącemu w interesie ogólnym. Stąd też samo działanie z zamiarem osiągnięcia takiego celu nie wystarcza, by daną działalność uznać za związaną bezpośrednio z wykonywaniem władzy publicznej. Jeżeli zatem notariusz uwierzytelnia jedynie akty lub umowy, których byt zależy od istnienia zgodnej woli stron, to czynności takie same w sobie nie są bezpośrednim i szczególnym uczestnictwem w wykonywaniu władztwa publicznego w rozumieniu art. 51 akapit pierwszy TFUE. W literaturze podkreśla się, że porównując zakres uprawnień polskiego notariusza do notariuszy z państw będących stronami wskazanych wyżej postępowań, najwięcej podobieństwa można zauważyć w stosunku do notariuszy austriackich. W innych państwach notariusze nie byli bowiem uprawnieni do podejmowania czynności związanych z poświadczeniem dziedziczenia. W przeciwieństwie jednak do notariuszy austriackich, uprawnienia notariusza w Polsce nie są w takim stopniu objęte nadzorem sądów, a sporządzenie akt poświadczenia dziedziczenia stanowi alternatywę dla sądowego stwierdzenia nabycia spadku. W konsekwencji, jak nie bez racji podkreśla A. Składzień, istnieją podstawy do uznania, że notariusze polscy sprawują władzę publiczną [A. Składzień, Swobody rynku..., s. 42.] i tym samym objęci są wyjątkiem od swobody przedsiębiorczości, o której mowa w art. 51 akapit pierwszy TFUE [Por. także E. Skrzydło-Tefelska, Swoboda świadczenia usług (w:) Prawo europejskie – zarys wykładu, pod red. R. Skubisza, E. Skrzydło-Tefelskiej, Lublin 2009, s. 288; M. Kożuch, Swoboda świadczenia usług w Unii Europejskiej, Warszawa 2011, s. 71; E. Skrzydło-Tefelska, Swobodny przepływ osób a wykonywanie zawodu notariusza w Unii Europejskiej, Rejent 2000, nr 4, s. 177.]. Notariuszy nie można bowiem de lege lata traktować jak sprywatyzowanych urzędników, lecz jako specyficznych przedsiębiorców, których prawa mogą być ograniczane wyłącznie na podstawie ustawy i tylko w razie istnienia uzasadnionego interesu publicznego [B. Sołtys, Formy organizacyjnoprawne świadczenia usług prawniczych i ich ograniczenia w prawie polskim, Wrocław 2017, s. 148.]." M.J. Zieliński, [w:] System Prawa Pracy. Tom XIII. Zawody prawnicze, red. K.W. Baran, K. Ślebzak, Warszawa 2022, cz. 2, rozdz. 3.1.5.2. "Zważyć trzeba, że Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu w sprawie 2/74 Reyners (wyrok z dnia 21 VI 1974 r.) orzekł, że działalność adwokacka nie jest objęta wyjątkiem od zasady swobody przedsiębiorczości w art. 45 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (działalność stale lub przejściowo wiążąca się z wykonywaniem władzy państwowej). Skutecznego korzystania przez prawników ze swobody wykonywania usług oraz prowadzenia praktyki prawnej w państwie innym niż kraj uzyskania kwalifikacji i tytułu zawodowego dotyczą kolejne dyrektywy Unii Europejskiej: 77/249/EWG z 1977 r. i 98/5/WE z 1988 r. W drugiej z nich przyjęto, że stała praktyka może być prowadzona przy użyciu macierzystego tytułu zawodowego, po wpisaniu na listę prawników Unii, albo przy użyciu tytułu zawodowego państwa przyjmującego, po uzyskaniu wpisu na listę prawników państwa danego państwa. Postanowienia te znalazły swoje odzwierciedlenie w projekcie ustawy, który recypował, między innymi, ograniczenie polegające na obowiązku współdziałania prawnika zagranicznego z adwokatem i radcą prawnym z Polski przy reprezentacji mandanta w postępowaniu, w którym istnieje przymus adwokacki. W stanowisku negocjacyjnym na obszarze "Swobodny przepływ pracowników" Polska uznała, że w obrębie wymienionych dyrektyw mieście się zawód adwokata i radcy prawnego. W dostosowaniu polskich przepisów do prawa wspólnotowego zasadna jest unifikacja zawodu adwokata i radcy prawnego oraz oparcie ich działania o jednolitą regulację prawną. Prawnik Unii, który zamierza wykonywać zawód w Polsce, winien mieć obywatelstwo jednego z krajów Unii oraz tytuł zawodowy wymieniony w katalogu stanowiącym załącznik do projektu ustawy. Minister Sprawiedliwości ustali w rozporządzeniu, jakie tytuły zezwalają na działanie w Polsce prawnika z kraju spoza Unii. Ustawa nakłada na prawnika zagranicznego obowiązek przestrzegania norm macierzystej etyki zawodowej i norm dotyczących polskich adwokatów i radców prawnych." A. Redelbach, Notariusz wobec prawa wspólnotowego, Rejent 2002, nr 12, s. 79-80. PLURALIZM KONSTYTUCYJNY = PRAWO UE NIE REGULUJE CZYNNOŚCI NOTARIALNYCH W POLSCE TYTUŁ VI KPPUE NIE REGULUJE DZIAŁALNOŚCI ZAROBKOWEJ WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH CYWILNYCH, KARNYCH I WSPÓŁPRACA POLICYJNA - NIE OBEJMUJE DZIAŁALNOŚCI ZAROBKOWEJ STATUS NOTARIUSZA TO PEŁNA AUTONOMIA PRAWA KRAJOWEGO (POMIJAJĄC - OBECNIE - OBYWATELSTWO - CO Z SYTUACJĄ PO BREXIT??) Nie-obywatele Polski - z przyczyn lojalności i odporności na wpływy obcych służb/na wpływy służb krajowych (mając rodziny gdzieś tam, za granicą... itp.) - nie mogą mieć na raz dostępu do ogromnej sfery danych, w tym strategicznych dla państwa i nie mogą mieć na raz aż takiej sprawczości... A mają mieć? Nie mają mieć. Więc, skoro mogą być notariuszami, to należy sprzyjać temu, aby w trosce o interes narodowy, ale też o RZETELNE realizowanie prawa do ochrony prawnej oraz ochronę prawa do prywatności (Tytuł VI oraz art. 7 KPPUE, por. też art. 31 ust. 3 Konstytucji RP), stosowaniem prawa w Polsce i dostępem do tajemnicy notarialnej zajmowały się tylko osoby wykwalifikowane, zweryfikowane i uprawnione. Pytanie: Dlaczego notariusz nie jest przedsiębiorcą w znaczeniu ekonomicznym, dlaczego nie kieruje się zyskiem i rozrachunkiem ekonomicznym? Odpowiedź: Bo w UE mamy pluralizm konstytucyjny. Jako dominujący nurt, zwłaszcza wobec nieprzyjęcia konstytucji w znaczeniu formalnym, a jedynie konstytucjonalizmu w znaczeniu materialnoprawnych - tzn. regulacja unijna jest tam, gdzie jest i nigdzie indziej. Ewa Łętowska - to ta od consigliere w notariacie - mówi w tym kontekście o quoad usum zakresu regulacji prawnej... Czyli jak z miejscami postojowymi: tutaj są miejsca parkingowe UE, a tutaj już nie... Integracja unijna to (zgodnie z dominującym poglądem) integracja poprzez prawo, zatem... UE jest tam, gdzie jest, a tam gdzie jej nie ma, tam jest tylko symbolicznie, kulturowo, politycznie, aksjologicznie - antropologicznie, bardzo powoli kształtując europejski demos (ale nie prawnie). Art. 11 pkt 1 pr. o not. = tylko małe kancelarie = profesjonalizacja notariatu na wszystkich etapach stosowania prawa (stosowanie prawa w Polsce i dostęp do tajemnicy notarialnej tylko dla osób wykwalifikowanych, zweryfikowanych i uprawnionych). MAŁA KANCELARIA TO NIE JEST WYNIK EKONOMICZNY. MAŁA KANCELARIA TO FILOZOFIA PRACY, FILOZOFIA PAŃSTWA I PRAWA Notariat zagłębiem populizmu (gdyby nie populizm, nie byłoby Brexitu?? SAMI SOBIE WINNI) Przedsiębiorczość, bo obywatelstwo i swobodny przepływ osób, a nie przedsiębiorczość, bo nastawiony na zysk (+ pluralizm konstytucyjny). Notariusz - przedsiębiorca w znaczeniu prawnym (w znaczeniu prawa unijnego), a nie w znaczeniu ekonomicznym.

chodzi o kasę a nie o ortografię kapito

To kiedy podwyszki?