Atopowe zapalenie skóry – objawy
Chorobę AZS zwykle łatwo jest rozpoznać, choć bywa ona mylona z innymi schorzeniami skórnymi, np. łuszczycą, łojotokowym zapaleniem skóry, grzybicą, świerzbem czy pokrzywką. Dlatego zawsze warto najpierw skonsultować się z dermatologiem, by postawił on jednoznaczną diagnozę.
Najczęstsze objawy atopowego zapalenia skóry to:
- suchość i świąd skóry (często bardzo intensywny, nasilający się nocą),
- zaczerwienienie, łuszczenie i pękanie skóry,
- obecność grudek i pęcherzyków, które mogą sączyć się lub tworzyć strupy,
- pogrubienie i przebarwienia skóry w wyniku przewlekłego drapania,
- charakterystyczna lokalizacja zmian – u niemowląt najczęściej na twarzy i tułowiu, u starszych dzieci i dorosłych w zgięciach łokci i kolan, na szyi, rękach i dłoniach.
Ponadto chorobie często towarzyszą inne schorzenia atopowe, np. alergiczny nieżyt nosa, astma czy uczulenia pokarmowe.
Co wywołuje i nasila AZS?
Dokładna przyczyna atopowego zapalenia skóry nie jest do końca znana, ale wiadomo, że dużą rolę odgrywa predyspozycja genetyczna, nieprawidłowa bariera naskórkowa i nadreaktywność układu odpornościowego. Objawy AZS nasilają się pod wpływem:
- kontaktu z alergenami (kurz, roztocza, sierść, pyłki),
- drażniących substancji w kosmetykach i detergentach,
- stresu i zaburzeń snu,
- suchego powietrza, mrozu lub nadmiernego ciepła,
- niektórych pokarmów (mleko, jaja, orzechy – głównie u dzieci).
Identyfikacja czynników zaostrzających objawy AZS, a zarazem ich wyeliminowanie z życia, jest bardzo ważnym elementem leczenia tej choroby. Dzięki temu jesteśmy w stanie znacząco złagodzić objawy schorzenia i zmniejszyć częstotliwość ich nawracania.
Atopowe zapalenie skóry – leczenie
AZS jest chorobą o charakterze przewlekłym, więc nie da się jej całkowicie wyleczyć – celem leczenia jest kontrola objawów, poprawa jakości życia i zapobieganie nawrotom. Leczenie powinno być dostosowane indywidualnie do wieku pacjenta, nasilenia objawów i lokalizacji zmian. Podstawowe elementy leczenia obejmują zwykle właściwą pielęgnację skóry i profilaktykę, zaś w cięższych przypadkach również leczenie farmakologiczne.
- Nawilżanie i ochrona skóry. Przy AZS podstawą pielęgnacji są emolienty (specjalistyczne środki nawilżające) – stosuje się je codziennie, nawet kilka razy dziennie, niezależnie od nasilenia zmian. Pomagają odbudować barierę lipidową naskórka i zmniejszają świąd.
- Leczenie miejscowe. W okresach zaostrzeń pomocne bywają miejscowe kortykosteroidy lub inhibitory kalcyneuryny, które zmniejszają stan zapalny i świąd. Ich stosowanie powinno być jednak nadzorowane przez lekarza.
- Leczenie ogólne. W zaawansowanych przypadkach, gdy leczenie miejscowe nie przynosi efektu, stosuje się leki przeciwhistaminowe, immunosupresyjne lub nowoczesne terapie biologiczne. Właściwe dobranie terapii wymaga konsultacji z dermatologiem.
- Edukacja i profilaktyka. Zrozumienie choroby przez pacjenta lub rodziców dziecka ma w tym przypadku ogromne znaczenie. Systematyczna pielęgnacja, unikanie czynników drażniących i monitorowanie zmian na skórze powinny stać się stałym elementem życia chorego.
Samokontrola i wsparcie dermatologa
Regularna obserwacja stanu skóry i szybka reakcja na pogorszenie objawów, połączone z fachową opieką lekarską, pozwalają utrzymać chorobę pod kontrolą. A dostęp do dermatologów jest dziś stosunkowo łatwy. Jeśli szukasz dermatologa w Warszawie, z usług takiego specjalisty możesz skorzystać m.in. w centrum medycznym enel-med.
Napisz komentarz
Komentarze